Енді осы ескерткіштің салыну тарихына үңілсек. Көреген адам қай кезде де көреген ғой. Оған айқайлап жар салудың қажеті де шамалы. Ақылға жеңдіріп заман озбырлығынан ақын тағдырын қорғау және жарыққа шығару жолдарын іздестіру басты мақсат. Осы орайда Е.Көшербаев тарапынан ақынға ескерткіш қою, күмбез көтеру мәселесі ойластырылды. Бірақ мүсін, ескерткіш қоюға рұқсат етілмеген заманда ескерткіш мәселесін ойлаудың өзі мүмкін жағдай емес сияқты еді.

Десе де, ойластырылған, табанды жұмыстардың нәтижесінде Тұрмағамбет ауылына кіреберістегі осы күнгі «Тұрмағамбеттің күмбезді ескерткіші» осындай қиын-қыстау уақытта, яғни 1980 жылдың 15 қазаны күні түстен кейін салтанатты түрде ашылды.Түстен кейін ашылу себебі осы күні түске дейін Қорқыт Атаға арналған ескерткіш ашылған болатын. Екі ескерткіштің де ашылуы сол уақыт үшін тек жетістік ғана емес, күтпеген оқиға, сол заманның идеологиясының бетін қайыра бастаған іс, келешек ел тәрбиесіне деген батыл қадам еді. Бүгінгі күні де мәні артпаса, кеміген жоқ. Аталған ескерткіштің де қойылу қиындығы қалай шешілгенінен оқырмандардың хабардар болғаны жөн болар. Әсіресе өткеннен тағзым алу жас ұрпақтар үшін аса қажет.

Тұрмағамбеттің күмбезді ескерткіші салынар кезде оған ескерткіш деген атау берілмеді және ондай ескерткішті салуға рұқсат етілмеді. Тұрмағамбетке аталған ескерткішті қоюға рұқсат алып жұмыс бастаудың өзі бір тарих. «Тұрмағамбет ислам дінін уағыздаушы, діни оқу оқып ауылда мода болып бала оқытты», - деп, сонау сұрапыл жылдары тағылған қиянат айып ақынның өмірден өткеніне қырық жылдан астам уақыт өтсе де, тиісті орындардың қатаң бақылауында тұрды. Ақынды қолдаған адам сол уақыттың саясатымен қоғамнан аластатылатын кезең болатын. Дегенмен, қиын жағдайдан шығып, қалайда ақынға белгі қойылмаса, ол сол тұста қызметте болған ел ағаларына қызмет атқарған уақыттарындағы кемшіліктерді саналатынын, оны кейін тарих та, халық та кешірмейтінін аудандағы бірінші басшы терең түсінді. Сол үшін де Е.Көшербаев жауапкершілікті мойнына алып үлкен тәуекелге барды.

Тәуекел түбі келешек қойылатын күмбезді «Бейіт үстіне қойылатын белгі» деп шешу жөніндегі ұйғарымға тірелді. Тек осы жағдайда ғана ақын бейітінің үстіне, болмаса басқа жерге орнатылатын болса келешек мәйітін әкеліп қоятындай болған жағдайда ғана рұқсат етілмек екен. Онда да белгі біткеннен кейін марқұмның мәйіті әкелініп қойылатын болуы шарт және оған ақынның ұрпақтары алдын-ала келісім берсе. Аталған мәселеге, яғни ақынның денесін қозғауға ұрпақтарынан келісімін алу қиынның қиыны болды. Оған ақынның рухын асқақ тұтқан ауылдың зиялы ақсақалдарын көндіру, ол да нағыз бітпес шаруа қатарында қалды.

Бұл орайда белгілі қоғам қайраткері, сол кездегі облыстық кеңес атқару комитетінің төрағасы С.Құбашевтің еңбегі айтуға тұрарлық, ерекше қызмет жасады. Сол кездегі саясат талабымен қарағанда тәуекелге бел буған аудандық партия комитетінің бірінші хатшысы Е.Көшербаевқа, аудандық кеңес атқару комитетінің төрағасы Н.Ысқақовқа ғимаратты салуға тек қаржылай ғана емес, табанды тәуекелшілдік жасауға да азамат ретінде үлкен сүйеу болды.

Ол кісі істің болар жағына бағыт-бағдар берді, жұмыстың аяқталуына дейін ашық түрде болмаса да оның барысын үнемі бақылауға ұстады. Келешек көрсетер, бірақ әзірге ұрпақтары келісімдерін беріп, ақынның рухын асқақ тұтқан ауылдың зиялы ақсақалдары мен ауылдастары да ертеңгі күнге үмітпен қарағандары жөн екендігі туралы да көрегендікпен пікір, ұсыныс айтқан да осы тұлға болатын. Айтылған пікір, ұсыныс бойынша ауыл зиялыларымен ақылдасқан Е.Көшербаевтің сөзі ескерусіз қалмады. Осындай ой пікірге үмітпен қараған ақынның ұрпақтары да, көпшілігі қазір өмірден озған ауыл қариялары да, ауылдастары да ертеңіне сеніммен қараған үміттері ақталып, орнаған күмбезді көздерімен көрді, ақын сүйегін де орнынан қозғамай, рухын риза етті.

Сондықтан да Тұрмағамбет тұлғасына тағзым еткен, оның мағыналы да, мәнді өміріне бас иіп, оның жарыққа шығуына саясаттың бет қаратпай тұрған осындай қаһарлы кезінде облыстың белгілі басшысы бола тұра аудан азаматтарына қол ұшын берген, күмбездің орнатылуына ерекше үлес қосқан азамат Сағидолла Құбашевті ақын Тұрмағамбеттің, Тұрмағамбет арқылы халқымыздың өнерін қиын қыстау кездері қорғай білген жанашыры деп білген абзал.

Тұрекеңнің еңбегін жарыққа шығару мен оны насихаттауды қалайда республикалық деңгейге көтермей ауыл айналасындағы жұмыстарға қанағат тұтып тоқырауға болмайтынын Е.Көшербаев алдын ала болжап, енді оның жолдарын қарастырды. Осы мақсатта Тұрмағамбет ауылының адамы, әрі сол шаруашылық партия комитетінің хатшысы ретінде ауданның бір топ жырауларын сол кездегі республика астанасы Алматы қаласына республикалық телевидениеге түсіру үшін басқарып бару, басшылық тарапынан Тұрсынбек Бекпанов ағамызға тапсырылған болатын. 

Әрине, ауылда атын атауға жүрексініп жүргенде, ақын туралы республикалық телевидениеден хабар таратуға қол жеткізу бұл ақын өмірін насихаттаудағы бақыт құсын қолға қондырғанмен бірдей жағдай еді. Ол мәселеге қол жеткізілді, бірақ сол кездің саясатында оны шешуге қалай қол жеткізілгендігі бүгінге дейін тек басшының өзіне ғана аян болып қала берді.

Міне, бүгінгі күні ақын Тұрмағамбет Ізтілеуов ескерткішінің қайта абаттандырылып, жөнге келтірілуі егеменді еліміздің ел басқарар азаматтарының дүлей азаматтық борыштарын жоғары парасаттылықпен орындауы деп білеміз.