НАҒЫЗ ШОПЫР
Ауа райы қарасқандай. Күн сәулесін бұлт басып, ыстық лепті салқын жел торлады. Ал біз ашық жердің тар соқпағымен жаяулата келеміз. Шаруа қожалығының бір мүйісі анадай жерден көрініп тұр. Ахілеп-ухілеп дем ала бергеніміз сол екен, ауыр көліктің жүйткіген дауысы гүр ете қалды. – Отыр, – деді ЗИЛ-інің есігін...