– 1973 жылы енемнің анасы қайтыс болды. Сол кісі басынан тастамай кимешек киетін. Қазақта кимешек киелі саналатынын бұрыннан білемін. Кимесек те, әжеміздің көзі деп жуып, тазалап, сандықта сақтап ұстадым. 1986 жылы Мұртазинаның кезінде сахнаға әртүрлі қойылымдар қоя бастадық. Сонда кимешекті бірер мәрте кигенім бар. Ол кезде ансамбль құрылмаған. 1988 жылы «Әжелер ансамблі» құрылды. Құрамында бармын. Ансамбльге киім тігу керек болды. Үйдегі кимешекті үлгі болсын деп ательеге алып бардым. Соған қарап алғашқы кимешегімізді тіктірдік. Содан кейін сахнаға шыққанда әртүрлі кимешек керек болды. Ізденуге тура келді. Кітапханаға барып зерттей түстік. «Ұлттық киімдер», «Қазақтың салт-дәстүрлері» атты кітаптарды ақтарып қарап, кимешектің неше түрін зерделедік. Сөйтіп, әжелердің әндеріне түрлі кимешек тіктірдік. Бір киімімізді Сәбира Майханованың бәйбішелер, ел билеген аналардың, әжелердің образын көрсетіп тұрған суретін көріп, соның эскизіне салып, арқалығын салалы ұзын қылып тіктіргенбіз, – дейді ардагер ана өткенді есіне түсіріп.

– Кейін киім тіктіргенде үлгісін энциклопедиядан қарадық. 1920-жылдары кимешек кию үрдіске айналған. Соған қарап отырып, кимешек жасқа қарай 3 топқа бөлінетінін білдік. Осы жайттарды ескере келе басқа да кимешектер дайындаттық. Біз секілді әжелер бет пішінін ойған ойынтының айналасын ақ түспен көмкерсе, белорта жастағылар сары, жас келіншектер қызыл түспен жиектетіп, өңірлігіне қызыл-жасыл жіппен кестелеп оюлар тігетін болған. Біз жас кезден өтіп кеткендіктен бір рет айналасын сарымен көмкеруге тапсырыс бердік. Кейін әже болғанда оны ақ түс еттік. Кимешектің сыртында қарқара және күндік деген болады. Оның екеуі де – ақжаулық. Кимешектің сыртынан ақтықтан енжарым қылып қарқара дайындайды. Күндіктің маңдайшасы болады, артқы жағы ұзынша болып төгіліп тұрады. Тарихымызда ақжаулықтың атқаратын рөлі күшті болған. Көшпенді қазағымыз түйенің қомында, аттың жалында көшіп-қонып өмір сүрген ғой. Сондай сәтте қарқараның бір ұшын жыртып алып, түйенің қомында босанып қалған әйелдің нәрестесін орайтын жаялық қылған. Шетінеп кеткенде жерлеу рәсімінде кебін ретінде пайдаланған. Жаугершілікте екі жақ бітісе алмағанда ел билеген аналар басындағы қарқарасын шешіп, жерге ақжаулық тастау арқылы келісімге, қан төкпеуге шақырған. Қазіргі «Ақ орамал» акциясының астары сонау ғасырдан тін тартады деуге толық негіз бар, – дейді анамыз.