ЖАНАЙҚАЙ
Түскі үзілістен жұмысқа келе жатқан бетім. Төте жолмен жүрейінші деп жолды қысқартпақ болғам. Көше бойынан “оңбаған, албасты” деп қолына таяқ алып, алдында келе жатқан екі жігітке бағыттап барады. Аузынан былапыт сөз кетпеді. Айтуға тіпті тіл бармайды… Ашынған ана екені айтпаса да түсінікті. “Миларың...