Қазақтай ғажап ел бар ма!? «Қазақ» - деген сөзді қай жағынан алып қарасаңда «Қазақ» болып қала береді. Біз - бейбіт елдің ертеңі, білектің күшімен жерін қорғаған, тілдің ұшымен қан майданды тоқтатқан батырлардың ұрпағы, ақ жаулығы желбіреген, ары мен намысын бермеген аналардың ұл-қызымыз. Бұл - менің өмірімдегі ең үлкен бақыт! Өмір бойы да солай болып қала бермек.

Дегенмен, қазір біз қазақтың қазаққа қандай сұмдық істеп жатқанын естісек те, естіген былай тұрсын өз көзімізбен көрсек те, заман өзгерді ме, адам өзгерді ме деп қоя беретін болдық. Бұл менің жаныма батады. Жігерімді жасытады.

Меніңше заманды өзгертіп өз ынғайларына келтіріп алып жатқан бұл - адамдар. Кімде билік пен байлық болса сол заманды да өгерте алады. Бұрын байларымыз кедей-кепшік деп мүсіркеп, жетімін жылатпай, жесірін қаңғытпай сауапты амалдар жасап, садақа беруші еді. Қазір қайта кедейлер байларға, жағдайы жақсы адамға бала шағасының аузынан жырып өзіне жетпей тұрса да садақа береді. Мүмкін бұны басқаша да айтуға болатын шығар? Бірақ мен бұны садақа деп санаймын. Бермеске амалы бар ма? Жұмыс істеу керек, ел қатарлы өмір сүру керек. Біздің пайда болғанымыз кеше емес, сан ғасырларға созылып жатыр. Сол қанша уақыт өтіп ғасырлардан бері өшпей, ұмытылмай келе жатқан құндылықтарымыз бар. Әлі де жақсылықтан үмітін үзген емес халқым. Мен де болашағымызға сенемін.