"Мен бір жұмбақ адаммын, оны да ойла!"
Арсыздың сынап арзан мұратын,
Жазарда малып мұңға қаламын.
Мені осы ылғи таңғалдыратын,
Хакімім Абай – жұмбақ адамым.Түспей-ақ даудың кіл арасына,
Тоғышарларға таланған Абай.
Өнердің мұнар мұнарасына,
Кірпіші болып қаланған Абай.Оразбайлардың озбырлығына,
Тосқауыл болып тұра алған Абай.
Заманы неге қор қылды мына,
Ұжданы ол ұлттың ұға алғанға Абай.Менің Абайым – менің жалғызым,
Поэзияның дара көгінде.
Оқшау ойлардың темірқазығын,
Сыналай қаққан қара сөзінде.Анық мұрасы – алып сандығы,
Ғалымдар тартсын таразысына.
Даналығы һәм данышпандығы,
Болашақтың да ғажабы, сірә.Қозғаған ойды қалай әдемі,
Абызым жайлы асырмай айтсам:
Ақиқатында Абай әлемі,
Аралдай мәңгі ашылмай жатқан.