Жемқорлықпен күресу – елдің кеше де болған, бүгінгі күнгі де күрделі мәселесі. Әлеуметтік қасірет болып табылатын бұл құбылыс тек біздің елде ғана емес дамыған мемлекеттердің бәрін алаңдатып отырғаны рас. Заман ағысымен бірге өсіп, өркендеп, мол қаражат және қоғамдық бәсекелестік пайда болған жерлерге тамырын кеңге жа­йып, жоюға қанша әрекет еткенімізбен нәтиже көрсетпей отыр. Оған не себеп? Әрине, кінә өзімізден. Ешнәрсеге бас қатырғымыз жоқ. Азын-аулақ тиын-тебен болса қалтада жұмысымызды ақылмен емес, ақшамен шешуге даяр тұрамыз. «Ақшаң болса бәрі де болады» деген тәмсіл ойлап тапқанбыз. Дәл осылай жалғастыра берсек жемқорлық деген жегі құрт түбімізге жететіні аян. 

Әсіресе, мемлекеттік органдарда сыбайлас жемқорлыққа жол бермеу мақсатында түрлі шаралар қабылданып, жұмыстар жүргізілуде. Дегенмен, ауыз толтырып айтарлықтай нәтиже жоқ. Жемқорлық – қоғамдық дерт. Сондықтан онымен күресті тек Үкімет пен мемлекеттік құзырлы органдардың міндеті деп қарамай, Қазақстан Республикасының әр азаматы өз борышы санауы керек. Сонда ғана жемқорлыққа қарсы күрес нәтижелі болмақ.