Осыдан біраз уақыт бұрын редакциямызға өнертапқыштың туындысы жайында ақпарат келіп түскен-ді. Тілшіліктің тіршілігі таусылған ба? «Бүгін барамыз» деп қолға алған жұмысымызға талай кедергілердің болғаны да сөзсіз. Әйтеуір жолымыз болып сол ауылға ат басын тіредік бұл жолы. Қос жанарынан айрылған қолөнершінің мұндай ерекше қабілеті бала күнінен бас­талыпты. Кейіпкеріміздің бір қасиеті – ол тұрмыстық жарамсыз заттарды тас­тамай, оны кәдеге жаратады екен. Көліктің немесе басқа да техникалық құралдардың ішінен шыққан жұмсақ тоқ сымын пайдаға асырып, қаламсаптарға тоқыма жасайды. Одан бөлек тасталған пластикалық құтыларға қайтадан екінші рет өмір сыйлап, одан түрлі бұйым жасап шығарған. Мұндай өнер аталарынан берілсе керек.

– Арғы аталарымда ұсталық өнер болған. Қолдан шелек жасап, елге пайдасын тигізген. Маған да сол кісілердің өнері қонғандай. Қолым қалт етсе тасталған дүниелерден ерекше зат шығарғым келіп тұрады. Кейде түрлі-түсті жұқа сымдардан ойымдағыны тоқып шығарамын. Балалар ойнайтын зырылдауыққа дейін бар. Ауылдың жүгірмектері келіп заттарымды сұрап тұрады. Арасында үйретуіме де қолқа салады. Менің мақсатым осындай жарамсыз заттарды екінші рет пайдаға асыру. Қазір айналамыз осындай керексіз дүниелермен қоқыс болып бүлініп жатыр ғой. Солардың алдын алып кәдеге жарату, – дейді ол.

2016 жылы зағип жандар арасында өткен аудандық жарыста Қайрат осы өнерімен талайды таңғалдырыпты. Жеңімпаздардың қатарынан көрініп, алғыс хатпен марапатталған.

«Жігітке жеті өнер де аз» демей ме қазекем. Өнер иесінің бұдан да бөлек ақындықта қасиеті бар. Арасында домбыра тартып, ән саламын дейді ол. Біздей мейманның келгеніне қуанған Қайрекең домбырасын қолына алып, арнауын айтты. Мұндай қошеметке бөленген біздер дарынды да талант иесіне бәрекелді десіп, биіктен көрінуіне сәттілік тілеп қайттық.