Ресми деректерге сүйенсек, бір жылда 24 тіл өледі екен. Сондағысы әлемде айына екі тіл ажал құшады. Тілдің өлуі – осы тілде сөйлеушілердің жойылуы дегенге саяды. Бұл – трагедия ғой.

Жалпы 6 мыңға жуық тілдің 100-і ғана мемлекеттік деген статусқа ие болған. Оның ішінде біз де бармыз. Иә, еліміз егемендігін алды. Бой тіктеді.  Ана тіліне мемлекеттік мәртебе берілді. Тіл туралы заң қабылданды.

Ана тілі – ананың ақ сүтімен бойға дарыған, жүрек сырын, халықтың басынан кешкен дәуірлерін ұрпақтан-ұрпаққа жеткізіп, сақтап отыратын қазына. Ана тілінің қадір-қасиетін білген халық та оны ұлттың рухына, қазына байлығына балайды. Неге? Тіл – халықтың жаны, сәні, тұтастай кескін-келбеті, ұлттық болмысы. Адамды мұратқа жеткізетін – ана тілі мен ата дәстүрі. Халықтық қасиетті мұрасы, ана тіліміз – қазақ тілі.

Тіл – жеке барша ұлтқа ортақ, соның төл перзенті. Сол халықтың мәдени-әлеуметтік өмірінде өзіндік мәні бар киелі ұғым. Тіл – атадан балаға мирас болып қалатын баға жетпес мұра. Тіл – еліміздің іргетасы. «Ұлттың қуаты тілінде». Сол үшін бабадан жеткен аманатқа қиянат жасамау біздің борышымыз.