Айтып-айтпай не керек, осы кезге дейін қоғап келе жатқан мәселеміз бір. Ол – сыбайлас жемқорлық. Әрине, айта бергеннен ештеңе өзгере қоймас. Алайда, бұл дерт дендеп кетсе қайтпек керек? Сол үшін мұның алдын алып, шынайы тәрбие мен ұлттық құндылығымыздың санамызда ойып тұрып орын алуын қолға алуымыз керек. Тәрбиенің бастауы – отбасы. Сол отбасында бүлдіршін шақтан санаға құйылған тәрбие өскенде оған рухани азық болмақ. Әсілінде, баланың бойына тура айту мен таза жолмен жүруді, өзгенің затын алмауды, рұқсатсыз қызық дүниені ұстамауды сіңіре білу керек. Сонда ғана келешек ұрпағымыз нағыз қазақтың бойына сіңген адалдық, адамгершілік пен намыс жігерін игереді. Сонда ғана болашағымыз жарқын, жемқорлықсыз болмақ.