Бірде Ғайса пайғамбар жолаушылап келе жатып, Ібілісті көреді. Ібіліс ізіне жүздеген ұрпағын ертіп алып, сап болып кетіп бара жатыр екен. Ғайса: 
– Әй, Ібіліс мынаның барлығы балаларың ба? – деп сұрайды. 
– Иә, балаларым. 
– Не деген көп. Қалай өсіп, көбейгенсіңдер? – деп таңқалады. Сонда, Ібіліс:
– Кей адамдар қолын жуған кезде сілкілейді. Сілкігенде шашыраған әр тамшыдан менің балаларым пайда болады. Адам қолын жуғанда, «сүлгімен сүртпей сілкісе екен» деп тілеп тұрамын, – депті. 
Ібілістің жауабын естігенде Ғайсаның жүрегі дір ете қалыпты. Содан бастап ол жуған қолды сілкімеңдер деп үгіт-насихат етіпті.