Сәлеметсіздер ме, редакция ұжымы! Анонимді түрде шықса деп едім. Ауыл шағын болған соң аты-жөнім жасырын қалсыншы дегенім. Біраздан бері жақындарыма бөлісе алмай жүрген сырым бар еді. Естісе мына қызды жын соққан дейтін секілді. Сол үшін айтпай жүрмін. Ішіме сақтасам ауру болатын секілдімін. Осы оқиғаммен бөлісіп, сәл де болса жеңілдеп қалғым келіп еді.

Өткенде бір оқиғаға тап болдым. Кешкілік отырыспадан жалғыз қайтқанмын. Көшеде адам қарасы көрінбеді. Жүйткіп жатқан көлік те жоқ. Сосын көшенің соңына дейін жаяу барамын деп шештім. Қараңғы болған соң ештеңе көрінбеді. Жалғыз келе жатқанымды білемін. Бірақ біреу иығымнан түртіп қалды. Артыма қарасам ешкім жоқ. Солай үйіме жетемін дегенше қайталанды. Жүрегім жарылуға сәл қалды. Енді бірнеше күннен бері шошынып, жаман түстер көріп жүрмін. Азып-тозып, тамақ жемегелі де көп болды. Жақындарым да уайымдап бітті. Айтуға бата алмаймын. "Жынданып кетті" десе не істеймін? Мұндай жағдайда не істеуге болады?