Бала дүниеге келгенде анасы оны бесікке бөлеп, бесік жырын айтып өсіреді. Санасына өзгенің ала жібін аттамауды, адамгершілігі мол, үлкенге құрмет пен кішіге ізет көрсетуді санасына құяды. Сөзден гөрі отбасындағы бітім-болмысты көріп өскен бала соған бейімделеді. Сол үшін берген тәрбие мен көрсеткен өнеге – жас ұрпақтың болашақ азығы болмақ. Егер бала мұндай тәрбие көрмесе не болмақ? Қазір болып жатқан қатігездік, тик токтың бәлесі, эгоистік қылықтар осыдан пайда болып жатыр ма деген ойға қаласыз. Оның ішінде ең сорақысы – дүниеқоңыздық, жемқорлық, көзтоймаушылық. Міне, осы жағымсыз дерттен құтылу үшін ата-ана баланы құндақтаулы шағынан тәрбиемен сусындатуы керек. Сонда ғана болашағымыз жарқын болмақ.